wtorek, 30 września 2014

OSTATNIE SŁOWA

Wisisz na krzyżu. Przybili Cię do niego.
Ci, którzy to wszystko sprawili, stoją pod krzyżem. Mogliby odejść, aby przynajmniej pozwolić Ci umrzeć w samotności. Ale oni stoją. I śmieją się. Myślą, że mają rację i że właśnie Twój stan jest najoczywistszym tego dowodem; dowodem, że to co Ci uczynili, jest spełnieniem najświętszej sprawiedliwości, aktem nabożnym, z którego mogą być dumni. I dlatego się śmieją, drwią, bluźnią i dręczą kłamstwem, podłością, zdradą, obłudą i podstępem, przybierając przy tym pozór prawa, minę niewinnego i pozę bezstronnego sędziego.
Bóg dopuszcza to w wszystko w swoim świecie? I śmiech i szyderstwo nieprzyjaciół może wdzierać się śmiało i butnie w Boży świat?
O Panie, nasze serce pękłoby z wielkiej rozpaczy. My złorzeczylibyśmy nieprzyjaciołom, a wraz z nimi i Bogu. Krzyczelibyśmy i szarpali wściekle przybitą dłonią, aby raz jeszcze móc ją zacisnąć w pięść.Ty zaś mówisz: Ojcze przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią.
Gdzie w Twojej umęczonej, pooranej bólem duszy jest jeszcze takie miejsce, na którym mogło zakwitnąć to słowo?
Karl Rahner

niedziela, 28 września 2014

piątek, 26 września 2014

ZIKKARON

"Czyńcie to na Moją pamiątkę". Użyte tu słowo greckie anamnesis wskazuje bardziej na przypomnienie, na przywołanie wydarzenia, po to by w nim uczestniczyć, po to by w nie wejść. Słowo aramejskie zikkaron, użyte w tym samym kontekście, wskazuje na przeżywanie "wydarzenia" jako coś, co dzisiaj jest dla mnie samego w pełni aktualne. Pascha zatem jest uobecnianiem zbawczego wtargnięcia Boga w historię. Idąc dalej, powiedziałbym, że Pascha, ilekroć się ją celebruje, jest uobecnianiem zbawczego wchodzenia Boga w czas. W TEN CZAS. To jest zaproszenie, żeby "czyńcie to na Moją pamiątkę" traktować jako dzisiejsze uczestnictwo w wydarzeniu Golgoty. W tym sensie, ofiary Jezusa nikt nie powtarza, bo nikt tego nie może powtórzyć; Eucharystia nie jest potwórką, ale jest aktualnym "teraz", w momencie gdy przez usta prezbitera wypowiadane są słowa Boga.
Przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa uświęceni jesteśmy raz na zawsze.
IN_SPIRACJE: to samo źródełko.

JESTEM

Tłumacze i komentatorzy przez wieki sądzili, że w słowach tych Bóg objawia się jako Byt absolutny. Tymczasem takie abstrakcyjne pojęcie nie było jeszcze znane zarówno Mojżeszowi, jak i znacznie późniejszym od niego autorom biblijnym Księgi Wyjścia. Użyty przez autora czasownik "być" nie znaczy po prostu "być", lecz raczej "być tutaj", "być działającym", "być z kimś", "być dla kogoś". Natura czasownika hebrajskiego "być" nie ma czasów, a tylko formę dokonaną i niedokonaną. W słowach Boga występuje forma niedokonana, pełniąca funkcję czasu zarówno teraźniejszego, jak i przyszłego. Można zatem tłumaczyć te słowa tak: "Jestem tutaj, który jestem tutaj", lecz równie dobrze: "Jestem tutaj, który będę tutaj" lub "Będę tutaj, który będę tutaj". Co to znaczy? Nie znaczy to to, że Bóg przedstawia się tu jako Ten, który istnieje naprawdę (prawda ta była bowiem w owej epoce zupełnie oczywista). Chodzi tu o to, że Jego obecność jest czynna, dynamiczna, otwarta na człowieka. Chodzi tu o Obecność poznawaną w każdym historycznym "teraz" i o Obecność wypatrywaną w czasach nadchodzących.
"Będę tutaj z wami" - w ten sposób Izrael rozumiał Imię Boga. Znaczyło to dla nich ponadto, że "Zobaczycie kim będę. Poznacie Mnie po Moich czynach, po moim z wami postępowaniu". Gdy Izrael przeszedł przez morze, wychodząc z niewoli egipskiej, wówczas poznał i doświadczył w pełni Imię Boga, który objawił się Mojżeszowi. Od tamtej chwili, lud Izraela będzie się stale uczył odczytywać objawienia swojego Boga we własnej historii. Od lat uczę odczytywać Jego Obecność w mojej historii życia.
IN_SPIRACJE na podstawie: "Biblia a człowiek współczesny", Anny Świderkówny.